Jest to jednostka chorobowa obejmująca zespół objawów klinicznych, występujących w wyniku niedostatecznego dostarczenia tlenu oraz związków energetycznych do serca w stosunku do jego aktualnego zapotrzebowania. Mechanizm odpowiedzialny za rozwój choroby polega na zwężeniu światła naczyń wieńcowych, co bezpośrednio powoduje niedokrwienie i niedotlenienie serca. Upośledzenie naczyń doprowadzających krew do serca najczęściej spowodowane jest procesem miażdżycowym i może doprowadzić do niebezpiecznych dla życia następstw takich jak: zaburzenia rytmu serca, zawał serca, niewydolność krążenia, a nawet nagły zgon. Podstawowym objawem klinicznym tego schorzenia jest dusznica bolesna (angina pectoris). Charakteryzuje się bólem w górnej lub środkowej części mostka i najczęściej promieniuje do lewej kończyny górnej, żuchwy, nadbrzusza lub okolicy międzyłopatkowej. Ból ten pojawia się podczas wysiłku fizycznego lub stresu emocjonalnego i zanika po kilku minutach po ustąpieniu czynnika wywołującego. Kanadyjskie Towarzystwo Chorób Serca i Naczyń (CCS)uwzględnia cztery stopnie zaawansowania dusznicy bolesnej:
I stopień – bóle dusznicowe występują tylko przy większym, gwałtownym lub długotrwałym wysiłku.
II stopień – niewielkie ograniczenia zwyklej aktywności fizycznej. Bóle występują podczas szybkiego marszu po płaskim terenie na odległość powyżej 200m, wchodzenia po schodach powyżej pierwszego piętra, po obfitszym posiłku, marszu pod górę, pod wpływem wiatru, zimna, napięć emocjonalnych lub kilka godzin po obudzeniu się.
III stopień – znaczne ograniczenie zwyklej aktywności fizycznej. Bóle występują przy chodzeniu po płaskim terenie na odległość krótszą niż 200m, przy wchodzeniu po schodach poniżej pierwszego piętra.
IV stopień – niemożność podjęcia jakiejkolwiek aktywności fizycznej bez objawów dusznicy bolesnej. Bóle mogą występować również w spoczynku.
Należy zwrócić uwagę na szczególnie niebezpieczny czynnik sprzyjający powstawaniu choroby niedokrwiennej serca jakim jest palenie tytoniu. Ryzyko śmierci w następstwie tej choroby jest wśród osób palących 2 do 4 razy większe niż u osób stroniących od papierosów [31].
Zawał mięśnia sercowego(infarctus myocardii).
Zawał to martwica pewnego obszaru mięśnia sercowego spowodowana ostrym niedokrwieniem. Jak już wspomniałam przy okazji opisywania choroby niedokrwiennej – zawał najczęściej jest jej konsekwencją. Najczęstszą przyczyną bywa zamknięcie tętnicy lub kilku tętnic wieńcowych przez zakrzep powstały na powierzchni blaszki miażdżycowej w wyniku jej uszkodzenia (pęknięcia). W zależność od rozległości zawału wyróżniamy:
- zawał pełnościenny (gdy dotyczy całej grubości ściany komory serca),
- zawał niepełnościenny (gdy obejmuje podwsierdziową lub podwsierdziową część serca).
Objawem najbardziej znamiennym dla zawału jest ostry długotrwały (ponad 30 minut) ból, podobny do już opisanej wcześniej dusznicy bolesnej. Ból ten nie ustępuje jednak po podaniu nitrogliceryny. Chory jest niespokojny, czuje lęk przed śmiercią i często zmienia pozycję. Inne objawy to nudności i wymioty. Do zawału może również dojść bezobjawowo. Brak objawów zwiastujących zawał obserwuje się u osób uważanych do czasu wystąpienia incydentu za całkiem zdrowe. Niekiedy również zawał serca przebiega bez jakiegokolwiek bólu (postać bezbólowa), a wystąpienie incydentu rejestruje się dopiero po pewnym czasie, często przez przypadek, w trakcie badań o innym profilu [31].
[31] Rosławski A.: Wytyczne fizjoterapii kardiologicznej. Pytania i odpowiedzi; wyd. AWF Wrocław, 2001.
Profesjonalne usługi pisania prac z promocji zdrowania, zarządzania w ochronie zdrowia, edukacji zdrowotnej i wielu innych dziedzin znajdziesz na stronie pisanie prac.
